معنی غرچ غرچ در لغت نامه دهخدا

آواز ساییدن دندان به هم با فشار. رجوع به غِرِچَّه شود

معنی غرچ غرچ در فرهنگ گویش مازندرانی

صدای دندان به هنگام جویدن

لغت نامه دهخدا

فرهنگ لغت هوشیار

فرهنگ گویش مازندرانی

قطعه قطعه، تکه تکه، قاش قاش، برای مثال به تیغ اگر بکند کرچ کرچ پهلویم / به سان خربزۀ نرم دل خموشم من (سیفی بدیعی - لغتنامه - کرچ کرچ)

صدای ساییدن دندان ها به هم، قرچ قروچ، دندان قروچه

(خِ رِ خِ رِ)

حکایت صوت جویدن چیزی تر و زفت چون خیارو مانند آن. نام آواز چیزی چغر چون خربزۀ خام و نارسیده و مانند آن زیر دندان. (یادداشت بخط مؤلف)

از همه جای کفته، با ترکهای بسیار

(کَ کَ)

قطعه قطعه. کرج کرج. قاش قاش. تکه تکه. (فرهنگ فارسی معین) :
به تیغ اگر بکند کرچ کرچ پهلویم
بسان خربزۀ نرم دل خموشم من.
سیفی بدیعی (از آنندراج)

آواز ساییدن دندان به هم با فشار

با ترکهای بسیار

قطعه قطعه تکه تکه: (به تیغ اگر بکند کرچ کرچ پهلو یم بسان خربزه نرم دل خموشم من) (سیفی بدیعی)

آوایی که از باز و بسته شدن لولای زنگ زده ی در و پنجره برآید